1.مطابق بند 20-5-1-2-6 آیین نامه بتن ایران برای استفاده از اتصال پوششی در بعضی محلها محدودیت وجود دارد که از این محدودیتها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
الف. در محل اتصال تیرها و ستونها
ب. در طول معادل دو برابر ارتفاع مقطع از بر تکیهگاه
ج. در محل هایی که امکان تشکیل مفصل پلاستیکی موجود باشد .
این در حالی است که طبق آیین نامه وصله مکانیکی نوع 2 امکان استفاده در تمامی نقاط سازه را دارد. و این امر باعث به حداقل رسیدن مقدار پرت در سازه میشود. از آنجا که در حدود 15 درصد از آرماتورهای موجود در هر سازه به پرت تبدیل میشود این مزیت میتواند هزینههای پروژه را به طرز چشمگیری کاهش دهد.
2. مطابق بند 20-5-2-3-4 تعداد خاموت در محل اتصال میلگردها باید تقریبا به دو برابر افزایش یابد ولی با توجه به طول بسیار کوتاه کوپلر به وصله اورلپ (تقریبا 4 به 100) نیازی به افزایش مقدار خاموت مصرفی نخواهد بود که این امر صرفهجویی در مصرف میلگرد را در پی خواهد داشت.
3. با توجه به کاهش وزن سازه و بهینه شدن ابعاد مقاطع که در قسمت مزایای فنی به آنها اشاره شد، استفاده از کوپلر میتواند هزینه های ناشی از وزن آرماتورها و بتن ریزی را به حداقل ممکن برساند.
4. در اتصال اورلپ برای در امتداد هم قرار گرفتن میلگردها نیاز به ایجاد فرم S در آرماتور است ولی وصله مکانیکی با حذف این خمکاری هزینههای ناشی از آن را کاهش میدهد.